خادم بهترین گزینه بود؟
انتخاب مجدد رسول خادم به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی آزاد نشان داد که نه تنها کشتی بلکه اکثر فدراسیون‌ها در پرورش مربیان ضعف دارند و مجبورند فقط از چند گزینه محدود برای تیم‌های خود استفاده کنند.
به گزارش مشرق، نهمی تیم ملی کشتی آزاد در مسابقات جهانی باعث شد انتقادات زیادی نسبت به عملکرد آزادکاران و همین طور کادر فنی این تیم صورت بگیرد. انتقاداتی که در نهایت تغییر و تحولات زیادی را در کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد به دنبال داشت و ابتدا قرارداد توکلیان و دودانگه تمدید نشد و در ادامه محمد طلایی سرمربی تیم ملی، مربی اول شد.
پس از این اتفاقات با نظر شورای فنی کشتی آزاد، رسول خادم به عنوان مسئول فنی تیم ملی انتخاب شد و قرار بر این شد که خادم تا زمانی عهده‌دار این سمت باشد که شورای فنی یک گزینه مناسب را برای سرمربیگری تیم ملی کشتی آزاد پیدا کند.
چند هفته پس از این موضوع رسول خادم تمام اختیارات و وظایف خود در فدراسیون کشتی را به استثناء امضای اسناد مالی به حمید بنی‌تمیم واگذار کرد تا عملا بتواند تمام تمرکز خود را روی مسائل فنی تیم ملی کشتی آزاد بگذارد. در ادامه هم نامه‌ای به شورای فنی نوشت مبنی بر این که هر چه زودتر سرمربی تیم ملی کشتی آزاد انتخاب شود. شورای فنی هم در نهایت به این نتیجه رسید که گزینه‌ای بهتر از رسول خادم برای سرمربیگری این تیم وجود ندارد و او را به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی آزاد انتخاب کرد.
در همین رابطه بیشتر بخوانید:
سرمربی تیم ملی کشتی آزادتا المپیک ۲۰۲۰ انتخاب شد
سرمربیگری خادم در تیم ملی کشتی آزاد به لحاظ فنی نمی‌تواند هیچ شائبه‌ای داشته باشد، زیرا حداقل در این برهه زمانی هیچ کدام از مربیان داخلی به لحاظ فنی قابل مقایسه با خادم نیستند. او پیش از این هم سابقه هدایت تیم ملی کشتی آزاد را بر عهده داشته و انصافا توانسته بود عملکرد خوبی داشته باشد اما ابهام‌آمیزترین قسمت ماجرا از جایی آغاز می‌شود که پیش از این که شورای فنی، خادم را به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی آزاد انتخاب کند او تمام مسئولیت‌های خود در سمت ریاست فدراسیون کشتی را به بنی‌تمیم واگذار کرده بود و سپس از شورای فنی خواسته بود که سرمربی تیم ملی کشتی آزاد را انتخاب کند که در نهایت منجر به انتخاب خودش شد.
این اتفاقات باعث شد این شائبه ایجاد شود که خادم با علم به این که سرمربی تیم ملی کشتی آزاد خواهد شد اختیارات خود را بنی‌تمیم واگذار کرده است. در چنین حالتی می‌توان این سوال را پرسید که آیا این‌بار شورای فنی پای انتخاب خود می‌ایستد و درباره هر نتیجه‌ای پاسخگو خواهد بود؟ و یا می‌خواهند طوری استنباط شود که شورای فنی نقشی در انتخاب سرمربی نداشته و به نوعی در یک عمل انجام شده قرار گرفته است.
نکته دیگر این که حضور خادم در هیئت رئیسه اتحادیه جهانی با توجه به خطر تعلیق کشتی کشورمان هم نیازمند پیگیری مداوم خادم است. باید دید او می‌تواند این مسئولیت‌ها را به صورت همزمان انجام دهد یا تصمیم تازه‌ای را در این زمینه می‌گیرد؟
سوال اصلی این است که چرا در این چند ساله مربیانی پرورش نداده‌ایم که بتوانیم در شرایط لازم از آنها بهره‌برداری کنیم. متاسفانه فقر مربی کارآزموده نه تنها در کشتی بلکه در اکثر رشته‌های ورزشی ما وجود دارد و تا به یک بحرانی می‌رسیم مجبوریم که از چند اسم خاص استفاده کنیم. همان طور که فدراسیون‌ها و باشگاه‌ها وظیفه دارند بازیکنان را کشف و پرورش دهند، باید در زمینه مربیگری هم این کار صورت بگیرد تا در آینده دست‌مان خالی برای انتخاب مربی نباشد.
با تمام این نقدها باید امیدوار بود که کشتی در مسابقات پیش رو بالخصوص در بازی‌های آسیایی جاکارتا و رقابت‌های جهانی و در نهایت المپیک توکیو به نتایج فاخر برسد زیرا در نهایت مردم و مسئولان عملکرد کشتی را در آنجا می‌سنجند فراغ اینکه چه کسی سرمربی باشد.
